24 Aralık 2014 Çarşamba

kadınım şiir

KADINIM

Yolda yürüyorum ellerim cebimde.
Melodisini bilmediğim bir şarkı takılmışım gidiyorum.

Ucuz bir havam var onu da göğsümü kabartarak  toparlıyorum.

Kabataş’a yaklaşıyorum.  deniz bana  ne yaşlı amcaların elindeki simitleri martılara  atığını gösteriyor. nede  eski faytonları.

Hey gidi gençlik diyesim var. ama yaşım yirmi sekiz ne yapıcağız bu sensizliğin getirdiği tortularla…

Neyse akşam oluyor ne martılar  ne yaşlı amcalar var.

Galiba sen gittiğinden beri İstanbul. Anlamını yitirdi

Ufuk çizgisine bakıp dalmak istiyorum  bir kılıç balığı sırtında dalmak  ne güzel…

Dünya barışı için  bütün gerçek yada oyuncak silahları yok etmek istiyorum

Neden mi?

Sanırım bu aralar  suriyeden  iyi  haberler  gelmiyor ondan.

Leziz yemekler yapmalısın bana bağımlı olmalıyım yemeklerine ve sana

Nadir yaşamalıyız bir hamaktaki huzur gibi dingin ve eksiksiz.

Kısacası kadın zaaf olmaktan çıkıp  her hangi bir kitapla bana merhaba demeli ve ben onu okumalıyım…

Çünkü o kadını  bulmalıyım

 o neredemi ?

 bir  ressamın esrarengiz figüründe saklı

03/08/2011 PM 23:45 
yazan : zahrettin çelik



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder